Martyna Wieczorek

Martyna Wieczorek jest absolwentką pedagogiki specjalnej o specjalizacji surdopedagogika oraz wychowanie przedszkolne na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Ukończyła także psychologię o specjalizacji psychoterapia i terapia seksualna na Akademii Ekonomiczno-Humanistycznej w Warszawie.

Posiada doświadczenie obejmujące 8 lat pracy z dziećmi z różnego rodzaju niepełnosprawnościami oraz z ich rodzinami. Swoją pracę rozpoczęła od prowadzenia zajęć grupowych i indywidualnych, pracując terapeutycznie głównie z dziećmi z zaburzeniami ze spektum autyzmu, a także z dziećmi doświadczającymi niepełnosprawności intelektualnej, ruchowej, z zaburzeniami dotyczącymi więzi oraz innymi ważnymi aspektami rozwoju dziecka. Zdobyta wiedza teoretyczna oraz praktyczna znalazła swe zastosowanie w wsparciu rodzin oraz opiekunów/nauczycieli/terapeutów pracujących z dziećmi. Obecnie dużą część jej pracy wypełniają spotkania z rodzicami, poradnictwo psychologiczne oraz planowanie i ewaluacja oddziaływań terapeutycznych.

Dodatkowo, prowadzi szkolenia dla rodziców oraz pedagogów i innych specjalistów pracujących z dziećmi.

Przez cały okres działalności zawodowej rozwija nieustannie swoje kompetencje zarówno w obszarze pracy z dziećmi jak i osobami dorosłymi. Ukończyła wiele kursów, m.in. „Diagnozowanie małych dzieci w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu”, „Metoda zachowań werbalnych czyli wczesna interwencja behawioralna”, „SAZ a ekstremalnie trudne zachowania”, „Studium pomocy psychologicznej i interwencji kryzysowej” prowadzone w Instytucie Psychologii Zdrowia w Warszawie oraz I stopień Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR).

W Instytucie Dzielny Miś prowadzi konsultacje indywidualne oraz rodzinne.

W swojej pracy integruje różne nurty. Cechuje ją duża uważność, podchodzi ze zrozumieniem do wszystkich członków rodziny. Identyfikuje zasoby, mocne strony i pracuje z ich wykorzystaniem; wspiera, rozwija je i na ich podstawie dąży do realizacji celów wybranych do pracy.

Zajmuje się pracą nad zachowaniami trudnymi poprzez przyglądanie się niezaspokojonym potrzebom z jakich mogą wynikać, przez budowanie strategii proaktywnych oraz poszukiwanie metod co zrobić aby nie wzmacniać zachowania trudnego nawet jeśli się pojawi.

Ważną częścią jej pracy jest także wsparcie w kryzysie, praca nad relacjami w rodzinie, praca z emocjami jakie pojawiają się w opiekunach wychowujących dziecko z niepełnosprawnością oraz praca z potrzebami rodzica.