Wspomagające i alternatywne sposoby porozumiewania się (ang. Augmentative and Alternative Communication) to wielodyscyplinarny obszar praktyki naukowej, edukacyjnej i klinicznej. Łączy w sobie działania profilaktyczne, diagnostyczne i terapeutyczne zmierzające do usuwania niepowodzeń komunikacyjnych oraz przywracania umiejętności skutecznego i funkcjonalnego i porozumiewania się.
Komunikacja alternatywna – osoba porozumiewa się inaczej niż za pomocą mowy (np. w oparciu o gesty, znaki graficzne, pismo itd.)
Komunikacja wspomagająca – osoba porozumiewa się za pomocą mowy, ale jest ona niewystarczająca do komunikacji.
Wzmacniamy/uzupełniamy mowę, wspomagamy rozwój mowy i języka, gwarantujemy zastępczy sposób porozumiewania się na wypadek, gdyby osoba nie rozwinęła mowy.
Skąd wiadomo co jest dobre dla jakiego dziecka? Tu potrzeba terapeuty AAC. Może to być logopeda, psycholog, pedagog, fizjoterapeuta przeszkolony w tym zakresie. Jego rolą jest zbudowanie wraz z opiekunami INDYWIDUALNEGO SYTSTEMU KOMUNIKACYJENEGO (zobacz rysunek poniżej).
źródło: https://sites.google.com/site/blisspolska012/home/indywidualny-system-komunikacji
Komunikacja alternatywna czyli:
- sygnały płynące z ciała, mimika
- ruch
- gesty naturalne
- przedmioty
- znaki przestrzenno – dotykowe
- sygnały uprzedzające wykonywane na ciele
- zdjęcia
- symbole
- znaki manualne: MAKATON, PJM
- pismo
- urządzenia niskiej i wysokiej technologii
- zaawansowane oprogramowanie komputerowe
W naszym Instytucie osobami odpowiedzialnymi za budowanie ISK i wdrażanie AAC jest psycholog i neurologopeda
a partnerami komunikacyjnymi wszyscy pracownicy.